15 Temmuz tatilinin gelmesiyle ve uzun süre evde oturmanın verdiği daralmayla herkesin minik minik kanının kaynadığı, tatile gitsem mi, güvenli mi, maceraya gerek yok evde mi otursam ikilemlerine düştüğü günlerdeyiz.

Ben yaz sezonunu Teos’ta büyük bir sakinlik içinde açıp, beyazlığımı üzerimden attıktan sonra, ilk sosyal tatilimi Alaçatı’da yaptım. Kaldığımız otel ile bu sezon açılan ve deneyimlemenizi şiddetle tavsiye ettiğim Rakish’ten bahsetmiştim.

“Yeni normalde Beach’ler nasıl peki?” sorusunu çok aldığım için bu konuya da minik bir giriş yapalım.

Geçen yaz Alaçatı çıkartmamızda, bütün günlerimizi Beach of Momo‘da geçirmiştik. Cumartesi günü hariç geçirdiğimiz her günden de çok keyif almıştık. Kitle çok güzeldi, happy hour’lar eğlenceliydi, karpuzlu mantı ve trüflü patates benim favori sahil yiyeceklerim olmuştu.

Geçen yılın hatırına bu sefer de Alaçatı’ya ayak bastığımız gibi ilk istikametimiz Beach of Momo oldu. Umarım ki temmuz ortasından sonra asıl kitlenin minik minik Alaçatı’ya akmasıyla değişir, ancak bizim orada olduğumuz günkü müşteri kitlesinin bir önceki yaz ile alakası yoktu. Kalabalık aileler ve sulu şakalar ile neredeyse halk plajı kıvamındaydı.

Bir de dünyanın her yerinde en havalı beach’ler de dahil olmak üzere alışılan uygulama şudur: Ya bir giriş ücreti olur, ya da kişi başına bir minimum harcama tutarı. Beach of Momo bu sene enteresan bir uygulama yapıyor: Giriş ücreti ayrı, kişi başı minimum harcama tutarı ayrı ve ayrıca yukarıda restoranda yenilen yemekler de minimum harcama tutarına dahil edilmiyor.

Yani gün boyu sahilde sağlam yiyip içecek bir grup halinde gidiyorsanız, zaten yiyip içecekleriniz bu tutarları karşılayacaktır. Diğer yandan “şöyle gidelim restoranda güzel bir yemek yiyelim, sonra sahilde bir bira veya kokteyl içeriz” mantığındaysanız manasızca çok para ödemek zorunda kalabilirsiniz. Bu konuda uyarımı yapayım.

Yine de yolunuzu düşürecekseniz benim için acılı La Casa De Papel kokteylinden için. Çok iyi. Hala.

Benim bu seneki favorim Before Sunset oldu. İlk göz ağrımıza geri döndük diyebiliriz. Kapısından giriş anından itibaren hijyen önlemleri de, içerideki kitle de, servis de farkını sonuna kadar hissettiriyor. Dekorasyonlarını yenilemişler, çok ferah, çok şık bir mekan olmuş.

Plaja girişte telefonunuza bir app yüklüyorsunuz. Menüye bu app üzerinden bakıyorsunuz, garsonu bu app üzerinden çağırıyorsunuz, restorandaki kişi limitini sağlamak için sıranızı da yine bu app üzerinden alıyorsunuz. Tuvaletin yoğunluğunu bile buradan kontrol edebiliyorsunuz.

Yediğimiz ve içtiğimiz her şey çok lezzetliydi, servis de bir plaj için müthiş kaliteliydi.

Benim Alaçatı’da kendimi hijyen açısından en güvende hissettiğim mekan açık ara Before Sunset oldu. Alaçatı’ya yolunuz düşecekse, ilk tercihinizin Before Sunset olmasını  tavsiye ederim.

Bunların dışında ilk defa bu sene yolumu düşürdüğüm iki mekandan da bahsetmek istiyorum. Bunlardan ilki Çeşme Merkez’deki Horosan Balık.

Yerini bulması biraz zor,  giderken “Kesin yanlış bir yerdeyiz.” diye düşündürüyor. Kapıdan girdikten sonra ise çok keyifli bir avlu karşılıyor.

Yediğimiz mezeler de oldukça iyiydi ama buranın asıl numarası: Kara vidalı deniz ürünleri makarnası. Müthiş lezzetli.

Bir diğer tavsiyem ise Alaçatı merkezdeki minik bir avlu. Bir köşesinde neon’u ile kendisine çeken Baby Winehouse isimli bar var. Çok keyifli, samimi küçük bir mekan. Burada oturup, hemen yandaki Ortaya’dan yiyecek bir şeyler de söyleyebiliyorsunuz. Biz kokteyllerimizin yanına bir çiğköfte (çiğ köfte değime bakmayın, nachos kıvamında modernleştirilmiş, değişik ve leziz bir versiyon) bir de kremalı patates söyledik. İkisine de bayıldık.

Alaçatı’dan planladığımdan çok daha erken İstanbul’a dönmem gerekti. Pişman değilim, müthiş bambaşka şeylere vesile oldu bu erken dönüş. ❤  Şimdilik keşifler bu kadar.

Güneşle kalın!