Neredeyse 30 yaşındayım, aşık olduğum şehir İstanbul’da yaşıyorum. Küçücük ve darmadağınık evimin yarısından fazlasını kıyafetlerim, kitaplarım ve not aldığım kağıt parçaları ile defterlerim kaplıyor. Hukuk fakültesi mezunuyum, altı sene aktif olarak avukatlık yaptıktan sonra, kariyer değişikliği kapıma kadar geldi, reddetmedim. Ancak hala mesai saatleri ile çalışan bir beyaz yakalıyım. Diğer yandan hayatımın işimden ibaret olmasına sonuna kadar direniyorum. Ayda en az üç kere seyahatlere çıkıyorum, bilmediğim şehirlerin sokaklarını arşınlıyorum. İstanbul’da olduğum sürece yeni şeyler keşfetmeden duramıyorum.

Çok okuyorum, çok fotoğraf çekiyorum, çok konuşuyorum, az uyuyorum. Kazandığım paranın büyük bir kısmını uçak biletlerine harcıyorum. Sürekli listeler yapıyorum. Keşfedip deneyimlediklerimi paylaşmaya bayılıyorum.

Genel olarak yüzümde kocaman bir gülümsemeyle geziyorum. Bu yaşıma geldim, hala düzgün eye liner çekmeyi beceremiyorum ve hala hayatımın aşkını bulamadım. Bu iki konu dışında kendimi de hayatı da çok seviyorum.

Kahveye bağımlıyım. İçimde kokteyllere tapan bir parti canavarı ile yogaya meraklı dingin bir kadın birlikte yaşıyor. Biraz o, biraz bu oluyorum.

Keşfetmek için ilhama ihtiyaç duyanları, seyahate çıkmadan önce gideceğiniz istikamet hakkında bir şeyler öğrenmek isteyenleri, hayatında değiştirmek istediğini bir şeyler olup nereden başlayacağını bir türlü kestiremeyenleri veya kahve içerken keyifli bir şeyler okuma peşinde olanları tavlamayı planlıyorum.

Bazen cevap yazamayacak kadar yoğun oluyorum; ama gelen maillere bayılıyorum: e.sezenturker@gmail.com

——————————-

Birkaç yıl sonra not (2020): Yeniden avukatım. Hala çok okuyorum, çok konuşuyorum, çok az uyuyorum. Belki biraz daha çok kahve tüketiyorum hatta artık.

Hala eyeliner çekemiyorum, ama evimi daha derli toplu ve minimal hale getirmeye başladım. Hayatımın aşkını da bulmuş olabilirim. 

—————————–

Birkaç yıl sonra yeniden not (2023): Avukatlık yapmaya devam ediyorum. Aradan geçen yıllarda çok seyahat ettim, çok aşk yaşadım, çok dans ettim, hatta güzelleştim, biraz yatırım filan bile yaptım. Eyeliner hala çekemiyorum, “Amaaan çok istersem gidip yarın kalıcısını yaptırırım.” diyorum. Daha çok dans ediyorum, daha sık yoga yapıyorum.

Artık çok gezdiğim, çok içtiğim uzun gecelerin ertesi günü bok gibi görünüyorum. Gerçek yaşımı bana hissettiren tek şey bu. Hayata karşı sonsuz şevkim ve enerjim aynı şekilde yerli yerinde duruyor.

Aslında hayatımın aşkını filan hiç bir zaman aramadığımı kendime itiraf ettim sonunda. Fakat hayatımın aşkını arıyormuş gibi yaparken, güzel adamlarla müthiş maceralar yaşadım. Ve benim asıl peşinde olduğum hayatımın aşkı olacak bir adam değil, o hikayeler ve o duygulardı aslında hep. Artık -mış gibi yapmadan bunu kabul ediyorum; keyifle ve muzip bir gülümsemeyle.

Kalp atışımı hızlandıran erkekleri, kendimin aşık halini hala çok seviyorum. Yollarda olmayı, dans etmeyi, güneşli günleri ve blogu yazmayı da…