2025 yılının beşinci ayına başladık. Buraya ilk defa bu kadar uzun süredir hiç yazı yazmadım. Ülke gündemi karışık, bir gözümüz sürekli güncel gelişmelerde ve döviz kurlarında. Ben oldukça yoğun bir tedavi sürecinden henüz çıktım. Bir yandan çok uzun bir zaman geçmiş gibi geliyor bu tedavi sürecine başlayalı, diğer yandan da “Ben ne yaptım ya bu dört ay boyunca?” diye düşünürken ve ayları hiç bir şey yapmadan devirmiş hissederken yakalıyorum kendimi.

Zaman algımı yerli yerine oturtabilmek için, bu yılın ilk gününe dönerek aradan geçen bütün zamanı hatırlamaya ve yazmaya ihtiyacım var bugünlerde.

Bu blogu eskiden okuyanlar bilirler, benim hayatımda bir tek yıllar çift yıllar kehaneti var – her sene ama her sene kendini yeniden doğrulayan. Daha önce aynen şöyle yazmışım:

Tek sayıyla biten yıllar benim hep yeni bir şeylere başladığım, hayatımda köklü sayılabilecek değişiklikler yaptığım, bunları yerli yerine oturtabilmek için çaba harcadığım, çok çalıştığım yıllar olmuştur. Ben özellikle planlamasam da bütün iş ve pozisyon değişikliklerim tek sayıyla biten yıllarda olmuştur örneğin.

Çift sayı ile biten yıllar ise, bir önceki yıl yaptıklarımın tıkır tıkır işleyişinin keyfini sürdüğüm, sürümcemede kalan işlerimin hallolduğu, daha şanslı olduğum, daha çok gezip tozduğum, eğlendiğim, bir önceki yıl verdiğim emeklerimin meyvelerini topladığım yıllar olmuştur. Bu dönemlerde sahip olduğum ve yaydığım enerjinin etkisiyle muhtemelen, hayatımda gerçekten uzun bir süre yeri olan ve benim için anlamlı aşklarımla da hep çift sayı ile biten yıllarda tanıştım şimdiye kadar.

Tek sayı ile biten bu yıla, 2025’e başlarken, artık bu kişisel kehanet döngümü kırmaya umutluyum. “Her şeyi koydum işte yoluna hayatımda, her şey tıkır tıkır akıyor.” diye düşünüyorum. Hayatımda daha güzelleştirebileceğim ve kendimi geliştirebileceğim alanlar hiç bitmez tabii; yine de ürettiğim işlerden tatmin olduğum, dış görüntümü beğendiğim, canımın istediği her yere seyahat ettiğim, eğlendiğim bir düzenim var. Hatta yılı kapatmadan önce, Değişim Zamanı Geldi Hissi yazılarımda anlattığım gibi bütün evi köşe bucak elden geçirmiş, dolap içlerimi temizlemiş, fazla eşyalarımın hepsinden arınmış, eski günlüklerimi okuyarak geçmişimle hesaplaşmamı yapmış, hayatımın her noktasını gözden geçirmiş, değiştireceğim şeyleri belirlemiş durumdayım. Misss! (Daha doğrusu öyle sanıyorum o günlerde, daha yiyeceğim vurgundan haberim yok yıla başlarken. Kronolojiyi bozmayalım, onlardan da ayrıca bahsedeceğim.)

Yeni yılın ilk günlerini sahilde güneşlenerek kitap okuyarak geçirdikten sonra, İstanbul’a geldiğim gün hamama gidiyorum. Kılıç Ali Paşa Hamamı benim İstanbul’da en sevdiğim hamamlardan biri. Hem şehir merkezinde, hem de tertemiz. Şerbetimi içiyor, peştemale sarınıyor, göbek taşında yatıyor, keseleniyor, sonra soğuklukta leziz bir soğuk çay içtikten sonra, yumuşacık tenimle kendimi yeni yıla başlamaya hazır hissediyorum.

Elif ile bir süredir duyduğumuz esnaf lokantalarını kaydettiğimiz bir Google listemiz var. Herkesin sürekli en yeni açılan mekanların peşinden koştuğu bu günlerde, onların hepsinin birbirine çok benzemesinden sıkıldığımız için, İstanbul’da semt semt esnaf lokantalarını gezmeye heves etmiş durumdayız.

Yeni yılın ilk haftasonu kahvaltı için Moda’daki cafelerden birine gitmek yerine, Kadıköy’deki Halil’e lahmacun yemeğe gidiyoruz. İçi biraz fazla salçalı, ama hamuru şahane. Birer tane sipariş verip, ikişer tane yiyeceğimiz kadar iyi.

İBB Moda İskelesi Kütüphanesi’ne gidip, plakçı ve kitapçıları gezerek midemizde biraz yer açılmasını bekliyoruz.

Ardından, Asi Künefeleri‘ne gidiyoruz. Künefesi çok iyi. ❤ Bundan sonra Kadıköy’e yolum düştükçe buraya uğrarım.

Hava kararana kadar sokaklarda geziniyoruz, aklımıza esen bütün ara sokaklara giriyoruz, pek çok sürpriz ile karşılaşıyoruz. En çok şaşırdığımız ve ilgimizi çeken, içeride her yaştan kişinin satranç oynadığı bir kulüp.

Günümüzden, keşiflerimizden ve lezzetlerimizden çok tatmin günü kapatıyoruz.

İstanbul’un sonsuz keşif imkanı sunmasının hakkını vererek kalın!