Antwerpen’in merkezinden birkaç kilometre uzakta, adım başı başlarına aşırı gösterişli kürklü şapkalar geçirmiş olan Museviler ile karşılaşarak devasa bir blok etrafında turluyoruz. Hava buz gibi. Karnımız çok aç. Ve haritada yol olarak görünen yerlerin hepsi kapalı olduğu için, gitmek istediğimiz restorana bir türlü ulaşamıyoruz.

Sonunda o devasa blok etrafında içeriye ulaşabileceğimiz bir yol buluyoruz: Otopark girişi. Varmak istediğimiz hedefe bizi ulaştıracağından emin olamadan, içeri doğru yürüyoruz. Kendimizi çok güzel bir avluda buluyoruz. Etrafı konut olduğunu düşündüğümüz yüksek binalarla çevrelenmiş avluda, bir tarafımızda sokağa açılan, duvarları graffitiler ile süslenmiş cross fit merkezi, diğer yanında şık cafeler var. Bunlar doğru yerde olduğumuzun sinyallerini veriyor.

Kapısında herhangi bir tabela olmasa da, haritaya göre The Jane’in tam olarak önünde bulunmamıza güvenip, binanın kapısını açıp içeri giriyoruz. Otel resepsiyonuna benzeyen bir banko tam karşımızda duruyor. Tiril tiril iki kadın “Hoşgeldiniz. Rezervasyonunuz var mıydı?” diye soruyor.

“Yok, iki kişiyiz.” diyoruz. İstanbul’dan geliyoruz ya, “Rezervasyonunuz var mı?” sorusunu pek ciddiye almıyoruz.

“Bizim rezervasyonlarımız üç ay önce kapanıyor.” cevabını da beklemiyoruz haliyle.

“Üç ay mı?” Gülmeye başlıyoruz, “Biz uçak biletimizi bile üç ay önceden almadık.”

Az sonra The Jane’de barın kenarındaki iki taburenin üzerinde oturuyoruz.

Mekanın dekorasyonu inanılmaz güzel. Çok tarihi yüksek tavanlı bir binanın, kendisiyle çok çelişen biçimde devasa modern bir avize ve devasa bir neon yazıyla süslendiğini düşünün: Can I stay a little longer, I’m so happy here.”

Birer kadeh şarap aldıktan sonra, menüyü inceleyip, iki ayrı sipariş veriyoruz. On saniye kadar sonra da açlığımızı tamamen unutuyoruz. Çünkü hemen önümüzdeki alanda yemekler hazırlanıyor. Hayatımda böyle bir şey görmedim, şef sanki yemek hazırlamıyorlar da, dünyayı kurtaracak önemli bir plan üzerinde çalışıyormuş kadar konsantre. Her bir salatalığı bile cımbızla milimetrik olarak yerleştiriyor.

Önümüze gelen su şişesiden, çatal bıçaklara kadar her şey çok tarz. Onun kadar etkileyici olan şey ise, servis yapanların dikkati. Peçetem yere düştükten saniyeler sonra, ben hiç bir şey istemeden hemen yenisi geliyor örneğin. Hiç bir zaman garson çağırmak için bir çaba harcamaya gerek yok, zaten onlar ihtiyaç duyduğunuz andan önce, istediğiniz şeyle geliyorlar.

Seçtiğimiz yiyecekler, minimal porsiyonlarda tablo misali konuluyor önümüze.

Sosların kıvamının mükemmelliği, lezzetlerinin harikalığı hakkında yorum bile yapmaya gerek yok. Tahinle balkabağı gibi şaşırtıcı birlikteliklere bayılıyoruz.

Her şeyiyle, bu sene gittiğimiz açık ara en iyi restoran seçiyoruz The Jane’i. O kadar keyifliyim ki orada, “Şu an bile değdi Antwerpen’e gelmemize.” diyorum.

Günümüzün büyük bir kısmını The Jane’i arayarak ve The Jane’de keyif çatarak geçirdikten sonra, Antwerpen merkezine geçiyoruz.

İkinci kere ayak bastığımız bu şehirde amacımız turistik bir gezi yapmak değil. Orada yaşıyormuş da, akşam konsere gidecekmişiz gibi takılmak.

Bu yüzden leziz tatlıların yanı sıra, çalışmak için de muhteşem bir ortam sunan The Next Level‘da bir kahve molası verdikten sonra, The Smallest Waffle Shop In The World’den birer waffle alarak enerji depoluyoruz.

Güzel butiklere göz attıktan sonra, akşamki Oscar and the Wolf konserine ısınmak için Absinthbar‘a gidiyoruz. Burası Belçika’da çok az kokteyl bar varken, 12 yıl önce açılmış. Absinth yasal olmadığı için ilk başlarda el altından servis edilirken, 2005 yılının sonunda yasal hale gelmiş.

Absinth’in mistik cazibesine kapılmayı tercih etmeyenler için de pek çok leziz kokteyl servis ediyorlar. Pornstar Martini’yi de hafif bir başlangıç için şiddetle tavsiye ederim.

Lezzetle kalın!