Kitapçıya giriyorum raflar kişisel gelişim kitaplarıyla dolu. Çok satan on kitap varsa, yarısından çoğunun adı “kendine inanmak” , “mutluluk” , “başarmak”, “değişmek”  kelimelerini içeriyor.

Elimi sallasam yaşam koçuna çarpıyor.

Sonra etrafıma bakıyorum, kimse neşe saçmıyor. Kimse hayalindeki hayatı yaşamıyor. Herkesin “gelecekte bir gün yapacakları” listesi hep gelecekte bir günü beklemeye devam ediyor.

Bu işte bir yanlışlık var. Samimiyetsiz basmakalıp cümleler, herkese dayatılmak istenen birebir reçeteler beni rahatsız ediyor. İlham vermekten çok ticaret kokuyor. Ne vaad ettiği meçhul binlerce liralık workshoplar ortalıkta uçuşuyor.

Zaten en büyük problemlerden biri “toplumun doğru kabul ettiklerine” kendini sığdırmaya çalışmak ve “-mış gibi yapmak” değilmiş gibi, bu “mutluluk reçeteleri” de birebir aynı kalıpları pazarlıyor.

Bu işi de hakkını vererek yapan, hayatlara gerçekten dokunan birileri illa ki vardır; ama ben binlerce instagram hesabı takip etmeme rağmen, aradığım ilhamı ve motivasyonu bir türlü bulamıyorum.

İlham verici birkaç cümleye ulaşmak için de yüzlerce sayfalık kitaplar devirmek zorunda kalıyorum.

“Aradığını bulamıyorsan onu sen yarat.” çok sevdiğim yaklaşımlardan biridir. Yıllardır aradığım ajandayı bulamayıp, mevcut olanlardan ilham alarak her sene kendi ajandamı kendim yaparım mesela. İstediğim çantayı bulamayıp, çanta üretip satmışlığım da var.

“O zaman neden aradığım motivasyon kaynağını kendim yaratmıyorum ki?” diye düşünmemle doğdu Mushaboom8 instagram hesabı projesi. 

Biliyorsunuz ben yaşam koçu değilim, banka hesabında milyonlarca dolar olan, aynı anda müthiş bir kariyer yapıp, manken vücutla beş çocuk büyütmüş bir kadın da…

Hala arayışta ve yolda olan bir kadın olarak, doğru hayatın reçetesi bu diyemem; ama herkes için tek bir doğru olduğunu da zaten mutlak biçimde reddediyorum. Başkalarının hayatına birazcık da olsa değebilmeye, ufak da olsa bir doz ilham verebilmeye bayılıyorum.

Ayrıca şu hayatta her şeyin mümkün olduğuna ve hayatımda istediğim her şeyi gerçekleştirebileceğime de içtenlikle inanıyorum.

Hayatımı yeniden kurgulama çabamdan bahsetmiştim, “Neden bunu hep birlikte kendimize özgü biçimlerde eş zamanlı yapmayalım ki?” diye düşündüm.

Zaten bu aralar fena sardığım ve elimden düşüremediğim spiritüel kitapların hepsi aynı şeyi savunuyor: Ne almak istiyorsan onu vermekte cömert olman gerekiyor. Başka bir deyişle, enerji yasalarına göre ne kadar çok kişinin hayallerini gerçekleştirmeye katkım olursa, kendiminkileri o kadar kolay gerçekleştirebilirim. İlham verirsem, evren tarafından bolca ilham ile ödüllendirilirim.

Bu yüzden size garantili sunabileceğim tek şey samimiyet olabilir.

Bu blog, kendimden çok bahsettiğim bir alan. Benim yaşadıklarım, benim hissettiklerim ve benim düşündüklerimle “ben” kelimesinin sıkça geçtiği…

Kendi yolculuğumu ve deneyimlerimi buradan anlatmaya tabii ki devam edeceğim, fakat “Mushaboom8” instagram hesabı bu blogun, bu kadar “ben kokulu” olmayan kardeşi olsun istiyorum.

Oradaki paylaşımlarımı yazılara dönüştürerek arada sırada toplu biçimde bu blogta paylaşacağım. Her gün bir doz ilham almak içinse Mushaboom8 hesabını takip edin! Güzel şeyler var aklımda.

100 gün projesinin ne olduğuna gelirsek…

Bu konuyu çok araştırdım ve bir çok şirketin, yaşam koçunun artık bu 100 gün yöntemini kullandığını fark ettim.

Bir yıla yayılan kararlar aldığımızda, dikkatimiz dağılıyor, takip edemez hale geliyoruz, sıkılıyoruz, erteliyoruz ve en sonunda unutuyoruz. Bir ay ise çok basit ve gündelik olmayan işleri kotarmak için kısa bir zaman. Çoğumuzun işi gücü bir kenara bırakıp, bir ay boyunca gece gündüz bir konuya kendisini adayacak zamanı yok. Bu yüzden 100 günün ideal bir süre olduğu tespit edilmiş. İstikrarlı olursanız, forma girmeye, yeni bir dil öğrenmeye, iş kurmaya, bir uğraşı ve yetenek edinmeye yetecek bir zaman dilimi.

İlk önce kendinize evinizde sakin bir köşe ve tamamen yalnız kalacağınız bir zaman dilimi buluyorsunuz. Önünüze de kağıt ve kalem alıyorsunuz. Başlıyorsunuz hayal kurmaya. Şu anda para ve zaman derdiniz olmasaydı, neler yapardınız? Hayatınızda neleri değiştirirdiniz? Nerelere giderdiniz? 

Temkinli olmadan, kendinizi bastırmadan ve kısıtlamadan, uçabileceğiniz kadar uçarak yazabileceğiniz kadar çok şey yazıyorsunuz.

Ertesi gün, oturup, bunların kaçı gerçekten size ait, kaçı başkalarına göre olması gereken veya havalı şeyler, diye düşünüyorsunuz. Örneğin işi gücü bırakıp dünyayı gezmek yazdıysanız kendinize şunları soruyorsunuz: Evimden uzakta üç ay geçirebilir miyim? Her yerde uyuyabilir miyim? Tamamen farklı kültürlerde bazen aç kalmayı göze alabilir miyim?

Yazdıklarınızın arasından, düşündüğünüzde sizi gülümseten, içinizi neşeyle dolduran, gerçekten size ait olanları tutuyor, diğerlerinin üzerini acımasızca çiziyorsunuz.

Sonra bunlardan birini seçiyorsunuz. 100 gün projenizde gerçekleştireceğiniz konu olarak.

İçinizdeki “Saçmalık.”, “Çok zor.” “İmkansız” diyen negatif sesi duymazdan geliyorsunuz. Çünkü 100 gün sonra onu gerçekleştirmiş olacaksınız!

Bu satırları okuyorsanız, bunları lütfen hemen bugün yapın. Erteleyip durmak nereye kadar? “Yeterli paranız ve yeterli zamanınız” olmasını beklerken, “Şu ay bir geçsin bakarız.” derken kaç yıl geçti bile aradan? Daha fazla ertelemenin kimseye yararı yok.

Önemli olan tek bir şey seçmeniz. Hepimizin sıkça yaptığı bir hata, yeni yıla onlarca yeni kararla başlıyoruz. Hiç bir şey yapmamaktansa, sırayla başararak ve değiştirerek gitmeyi tercih edeceğiz biz.

Sonra bunun gerçekleşmesi için neler yapmanız gerektiğini listeleyip, kendinize 100 günlük bir program oluşturuyorsunuz. Yoğunluğunuza göre, hafta sonlarına daha uzun işleri, hafta içi en yoğun çalıştığınız güne daha pratik olanları koyabilirsiniz. Önemli olan her güne yarım saatlik bile olsa bir adım koymanız.

Ben kendi 100 gün projemden ve yaptıklarımdan detaylıca bahsedeceğim ilerleyen günlerde. Siz de birkaç gün geriden de olsa bana katılırsanız çok sevinirim.

100 günde muhteşem şeyler yapacağınıza inanarak kalın!