Sabah kahvemi içerken Microsoft Planner’da o gün yapmam gereken işlere göz atıyorum. O sırada gözüm tarihe ilişiyor: 1 Nisan. Çok manidar bir günde, her şey “şaka gibi” bir kıvamında geliştiği için tarihi çok net hatırlıyorum. Bugün bir önceki iş yerimden ayrılalı tam bir sene olmuş.

Bir yandan, “Ne kadar hızlı geçiyor zaman.” diyorum, diğer yandan da bir seneye ne kadar çok şey sığdırdığıma şaşırıyorum. Geride kalan bir senede ben yıllardır çalıştığım işyerinden ayrıldım, çok inandığım bir ilişkiyi yarıda bıraktım, çok kalp çarpıntısı ve yüzüme kocaman gülümsemeler yerleştiren çok macera yaşadım, müthiş insanlarla tanıştım, her birinin ayrı hikayesi olan bir sürü parti gecesi devirdim, nice seyahate çıktım, markalar kurdum, bir sürü proje tamamladım, çok çalıştım, çok okudum, çok düşündüm… Çok fazla duygu, çok fazla yenilik…

Bazen hayat çok hızlı akıp geçiyor, çok fazla şey oluyor, insan yaşadıklarının kendisini ne kadar etkilediğini bunlar olup biterken fark edemiyor.

Bir sene önce bu gün de depresyonda değildim, keyfim yerindeydi, gezip tozuyordum. Ama hayatımda içime sinmeyen bir sürü şey vardı. Bana mesleki olarak hiç bir katkısı olmayan sürekli on yıl önce yaptıklarını anlatıp duran bir yöneticiye bağlı çalışıyordum. Her gün sabahın köründe kalkıp işe gitmeme rağmen, kredi kartı borçlarım gırlaydı. Üretmez olmuştum. O dönemdeki erkek arkadaşımla aynı sorunları tekrar tekrar yaşayıp duruyorduk. Evim darmadağınık ve yaşanmaz bir haldeydi.

Şimdi dönüp geriye baktığımda, belki de o günlerde aşırı partileyip gezerek tozarak kendimi oyalıyor ve bütün bunlardan kendime bir kaçış yaratıyordum, diye düşünüyorum.

Aradan tam bir sene geçtikten sonra hayatımda bir sürü şeyin oldukça olumlu bir noktaya gittiğini fark ediyorum. Gerçekten mesleki olarak beni zorlayan, ufkumu açan ve heyecanlandıran işler yapıyorum, mesai saatlerimi çok aşmak bile derdim olmuyor çünkü motiveyim, kendi işimi kendim yönetiyorum, gerçekten genç ve saygı duyduğum vizyona sahip kişilerle çalışıyorum, yıllardan sonra ilk defa gerçekten düzenli biçimde para biriktiriyorum, evim her geçen gün çok daha keyifli yaşanabilecek bir alana dönüşüyor ve genel olarak kendimden veya hayatımdaki bir şeyden kaçmak için bir şey yapmama gerek yok. Karantina günlerinde bile kendimle baş başa gayet keyifli vakit geçiriyorum.  Hala “hayatımın tam arzuladığım gibi olmasına” epeyce yolum var; yine de  ne istediğimi daha iyi biliyorum ve daha önemlisi de istediklerimi alabileceğim konusunda kendime güveniyorum.

Hem işten çıkartıldığım, hem de inandığım bir ilişkide kalbimin kırıldığı bir sene için “Müthiş iyi bir yılmış.” demem garip kaçıyor biliyorum; ama gerçekten öyleydi.

Bugün çok sevdiğim bir arkadaşımla konuşurken, “Yani sen 2019’a güzel diyorsan, ben susayım zaten. Senin için aşırı manyaktı. Başına gelmeyen kalmadı.” dedi. Haklıydı. Yine de ben o bir yılda o kadar çok şey öğrendim ve hayata bakışımda temel bazı şeyleri değiştirdim ki, bütün bunlar hayatımda bambaşka değişikliklere yol açtı.

Ben kapılıp gitmeye, uyumlanmaya müsait bir yapıdayım. Yarın öbür gün bir adamın peşinden kendimi bir yerlerde bulabilir veya bir iş döngüsüne kapılıp gidebilirim. Bu yüzden dönüp dönüp okumak ve hatırlamak için kendime bir “Yaşam Kuralları” seti oluşturdum.

Umarım sizin de içinizde bir yerlere dokunan maddeler olur.

1. Sürekli ev-iş arası gidip gelinen bir hayat kadar, sürekli parti ve seyahat içeren bir hayat da tekrarlardan oluşuyor. Tekrarlardan oluşan günler, potansiyelini kısıtlıyor, içindeki bir yanı bastırıyor. Anlam ve farkındalık kaybı yaratıyor. Tekrar edenleri gözden kaçırma, döngülerini düzenli olarak kır, boz.

2. Başkalarının problemlerini satın alma. Yöneticinin egosal sorunlarını alttan alma, sevgilinin duygusal boşluklarını tolere etme. Sürekli ne kadar mutsuz olduğunu anlatan ama o ruh halinden çıkmak için hiç çabalamayan arkadaşını mutlu etme misyonunu üstlenme. Birkaç kerelik durumları hoş görebilirsin. Kendini yıpratmadan yönetebildiğin noktaya kadar yönetebilirsin. Yine de bunlar süreklilik arz ediyorsa, bu durumu çok iyi yönetirsen, yönetmeyi kestiğin noktada, sorunun kendilerinde olduğunu fark etmeden, seni suçlayacaklar.

3. Her şeyi kontrol etmeye ve planlamaya çalışma. Bir şey olduğunda “Kötü” veya “İyi” diye tanımlamalar yapma. Hepsini “deneyim” olarak kabul et, yargılamadan. Lanet etmeyi bıraktığında, öğrenmeye ve hatta bunlara macera gözüyle bakıp eğlenmeye başlıyorsun.

Üstelik de üzerinden zaman geçmeden neyin iyi neyin kötü olduğunu asla bilemezsin. Bildiklerini sandıkların önyargıların. Hayat senin için her zaman, senin tasarlayabileceğinden daha güzel hikayeler yazıyor, kendini bırakmaya cesaretin olduğu sürece…

4. Sezgilerine güven. Bunu defalarca yaşadın, defalarca sezgilerine mantıklı açıklama bulup etrafındakileri ikna edemediğin için durdun. Sonra içine doğanlar karşına çıktığında “Zaten biliyordum ben bunu.” dedin. Çünkü sezgilerin hep haklıydı. Sezgilerini sınamak yerine, onların rehberliğini kabul et.

5. “Ortalıkta düzgün erkek yok, piyasa çok kötü.” gibi kötümser cümlelere kulağını tıka. Senin iyiliğini istedikleri için bu uyarıları yapıyorlar, biliyorsun. Fakat bunlar onların gerçekliği. Senin gerçekliğin olmasına izin verme.

Ortalıkta düzgün erkek yok diye senin kalbini aşırı kırmış bir adama dönmen gerektiğini savunanlara, koluna ardı ardına taktığın ve bütün kafaları karıştırdığın süper tatlı adamlarla yanıldıklarını gösterdin. Piyasanın da herkes için kötü olmadığını, müthiş fırsatlar içerdiğini birinci elden biliyorsun artık. Kendi gerçekliğini kendin yaratırsın. Evren bollukla dolu.

6. Aynaya baktığında gözlerin muzipçe ve ışıl ışıl parlamıyorsa, sabah yataktan kalktığında müzik açıp dans etmiyorsan kendine biraz yalnız zaman ayır. Hayatın hakkında düşün. Vücudunu gözlemle, ağrıyan bir yerin var mı? Zihnini gözlemle, sürekli pop-up yapan bir düşünce var mı? Zihnini duymadığında, vücudun mutlaka tepki gösteriyor, onu göremezden gelme. Sana söylemeye çalıştığı bir şey var.

7. Keyfin yerindeyse, fazla kurcalama. “Ee sonra ne olacak?” sorusunu sorma. “Ya şu olursa, ya böyleyse?” gibi senaryolar kurmaya da kalkma. Hayal gücünü yazılarına sakla.  Şimdinin Gücü’nün ilkelerini hatırla, anın tadını çıkart. O sonrasını merak eden, sana güvenli duvarlar örmek isteyen egon, ona kanma.

8. Kendi değerini kendin belirlersin. Asla ve asla vizyonu seninkinden aşağıda bir kişinin sırf işyerindeki ünvanı senden yüksek diye senin değerini biçmesine izin verme. Ucuzu ve alt seviyeyi kabul ettiğin sürece, ne kadar harika olup, ne kadar iyi işler de yapsan bunların ucuz ve basit kabul edileceğini unutma. Pazarlığını baştan yap. “Ya şimdi tamam diyelim, sonra düzeltiriz.” yanılgısına sakın düşme, artık biliyorsun o “sonra” asla gelmez.

9.  Başkalarının sevgisini ve övgüsünü bekleme. Elinden çıkan ve sana dair hiç bir şeyi başkalarının tartısında tartma. Güzel bir şey yaptığını mı düşünüyorsun kendini alkışla. Yaptığını herkes alkışlıyor ama senin içine sinmiyor mu, otur senin içine sinene kadar üzerinde çalışmaya devam et. Kendini de gerçekten sev, sevmeyenleri umursamayacak kadar çok sev.

10. Ne olursa olsun yaşadığın her günün tadını çıkart. İş yapıyorsan işine odaklan, güzel iş yap. Dans ediyorsan, dansa kendini ver. Hiç bir şeyi, sırf yapmış olmak için yarım yamalak yapma. Öyle yapacaksan, yapma daha iyi. Hayatına keyifli basit detaylar ekle. Lezzetli kahveler, güzel kokulu mumlar, sürdüğünde iyi hissettiğin kremler, tenine değişine bayıldığın ipek sabahlıklar…

Kahkahalar at, kendinle dalga geç, küfret, dans et. Aldığın nefesin hakkını ver.