Adana ile ilgili nasıl meşhur olduğunu kesinlikle anlamadığım şeylerden biri su böreği.

Bir Adanalı olarak, Adana’da yaşadığım yıllarda kahvaltı için kalkıp Antakya’ya bile giderdik; ama börek yemek için Yüreğir’e gitmek? Kesinlikle böyle bir şey yoktu hayatımızda.

Ben mi bir şey kaçırdım, diye Adanalı arkadaşlarıma da sorduğumda herkes “Ne böreği ya, Kazım’da muzlu süt yengen yenir.” , “Ciğerle kahvaltı etmek dururken niye su böreği yiyelim ki?” gibi benzeri tepkiler verdi.

Levent Börek’in şanının da bizim ayı payı gibi arttığını zannediyorum. “Şahane fotoğraflar ve videolar çeken bir yemek blogger’ının paylaşımı üzerine, herkes buraya gitmeye başladı.” bulabildiğim en mantıklı açıklama.

Bence Adana’da bir iki gün kalıyorsanız, kahvaltılarınızdan birinde ciğer yemelisiniz, diğeri ise Kazım’da muzlu süt ve yengen ile olmalı.

Biz hafta sonu bunların ikisini de yaptığımız için, eksik kalmasın diyerek pazar sabahı ekibi Levent Börek’e götürüyoruz. Beklentileri çok yükseltmeden… Kimsenin de aklı başından gitmiyor zaten. Tarsus’a gitmeden önce karnımız doymuş oluyor.

Karnımız doyduktan sonra istikametimiz Tarsus.

Burası Danyal Peygamber sebebiyle Museviler açısından, Hazreti İsa’nın elçisi Aziz Paul sebebiyle Hristiyanlar açısından ve Yedi Uyurlar ile Ashab-ı Keyf mağazaları sebebiyle de Müslümanlar açısından önemli bir merkez. Diğer yandan Kleopatra ile Antonius’tan, Lokman Hekim’e kadar tarihteki pek çok önemli isim de Tarsus’ta yaşamış.

İlk durağımız Makam-ı Şerif Camii. Rivayete göre, Babil Kralı rüyasında İsrailoğulları’ndan gelecek bir erkek çocuğunun kendi tahtını sarsacağını görmesi üzerine, bu soydan gelen bütün erkek çocuklarının öldürülmesi emrediliyor. Bu nedenle Danya Peygamber de doğduğunda dağ başında bir mağaraya bırakılıyor ve aslanların himayesinde büyüyor. Tarsus’ta bir kıtlık olduğunda, Danyal Peygamber’in gelişiyle kıtlık bitiyor. Babil’e geri dönmeyen peygamberin şimdi bu camii’nin bulunduğu yere gömüldüğüne inanılıyor.

Ardından Ulu Camii’ye uğrayıp, hemen bitiğişindeki Kırkkaşık Bedesteni‘ne geçiyoruz. Buraya geldiğinizde, Kapalıçarşı’nın minyatürü gibi olan bu bedestenin içinde oturup, gençleştirici Kleopatra İksiri deneyebilirsiniz. Kleopatra İksiri içip içmemeyi sizin merakınıza bırakıyorum; ama ‘kaynar’ı mutlaka denemelisiniz.

Tarçın, karanfil, zencefil, yenibahar gibi baharatların suda kaynatılmasıyla hazırlanan içeceğin üzerine, toz haline getirilmiş ceviz serpilerek servis yapılıyor. Hem çok lezzetli hem de çok faydalı.

Aziz Paul Kilisesi ile Hristiyanların hacdan önce uğrayıp su içtikleri kuyunun bulunduğu Aziz Paul’un evi de yine Tarsus’ta şehir merkezinde gezilebilecek iki adres.

Özellikle kilisenin bahçesinde, tarihi eserlerin arasında oturup, portakal çiçeği ağaçlarının kokusunu içinize çekerek oturmayı ihmal etmeyin.

Bunların dışında Tarsus’un taş, kerpiç ve ahşap kullanılarak yapılmış eski evleri, her ne kadar bugün oldukça bakımsız olsa da, bölgenin mimarisini yansıttığı için görülmesi gerekenlerden. Ben özellikle kapılarının büyük hayranıyım.

Tarihi kısımları ile hiç ilgilenmiyor olsanız bile, yine de Tarsus’a yolunuzu düşürmek için harika bir sebebiniz var: Kuş gözü adı verilen minicik lahmacunları ile gerçekten nohuttan -İstanbul’daki çoğu yerin sunduğu gibi nohut unundan değil- yapılan humus.

Yalnız bunların ikisi bile o yolu gittiğinize değer.

“Nerede yemeliyiz?” sorusunu Tarsuslulara sorduğunuzda, aynen Adana’daki kebap gibi herkesin favorisi farklı bir adres.

Ben daha önce gittiğimde Kervan‘da yemiştim. Kervan’ın uzmanlık alanı zaten humus ve birbirinden farklı çeşitlerde humus sunuyor (tereyağlı, zeytinyağlı, pastırmalı), kendisi lahmacun yapmıyor, isterseniz başka bir yerden alıp getirtiyor ve size servis ediyor.

Bu sefer gittiğimizde de Yeni Ada Kebap Salonu‘nda yedik.

Kervan’daki humus çok daha güzeldi, Yeni Ada’nın da lahmacunu daha lezzetliydi. Yine de hepsinin ortalamanın çok üzerinde lezzetli olduğu bir gerçek.

Adana’ya yolunuz düşerse Tarsus’u da pas geçmeyin!

Lezzetle ve keşfederek kalın!