2022 yılının son saatlerine yaklaşırken zil zurna sarhoşuz. Kaldığımız otelden check-out yapmışız, valizlerimiz resepsiyonda, biz havuz başındayız. Üzerimizdeki bikini ve mayolar var. O gece kalacağımız otele gitmemiz lazım, transferimiz yok, akşam yemeği için hiç bir rezervasyon yaptırmamış ve gece için planımızı netleştirmemiş durumdayız, ama bütün bunlar karşısında sadece gülüyoruz.

Hafızamda oldukça flu olan dakikalarda, ben bütün valiz ve eşyalarımız ile birlikte bir transfer aracına biniyorum; benimki kiralamış olduğumuz motorsikleti alıyor, o gece kalacağımız Haad Rin’deki otelin önünde buluşmak üzere ayrılıyoruz. Gelgelelim yılın en büyük Full Moon Party’si sebebiyle yollar kapalı olduğundan ikimiz de otelin önüne kadar gitmeyi başaramıyoruz.

Herkesin süslenmiş bir halde, yavaş yavaş geceye hazırlanmak için kova içkileri içtiği ve neon boyalara bulandığı tıka basa yollarda üzerimizde deniz kıyafetlerimiz, elimizde valizler otelimize ulaşmak için çabalıyoruz. Kesinlikle ortamda en az yeni yıl ruh haline girmiş olan iki kişiyiz.

Otelimiz Saritankang Beach Resort‘a ulaştığımız anda, ki Haad Rin merkeze çok yakın olmasına rağmen, şaşırtıcı derece bir kuytu sakin bir bölgede, yüzümüze kocaman bir gülümseme yerleşiyor; çünkü beklediğimizden çok ama çok daha güzel bir otel burası. Mini barın sınırsız ve ücretsiz olarak bize hediye olduğu şeklinde bir jestle odaya girdiğimizde keyfimiz yerine geliyor, odamız harika ve yatak odamızdan doğrudan havuza atlamak mümkün.

Hemen gaza gelip, soyunarak havuza atlıyoruz, yüzüyoruz, o beni gıdıklıyor, ben ona su atıyorum, çocuklar gibi eğleniyoruz. Sonra bir kafamızı kaldırıyoruz; balkonlarında süslenmiş geceye hazırlanarak içkilerini yudumlayan herkes havuzda çıplak yüzen bize şaşkınlıkla bakıyor. Gülüyor, geçiyoruz. Başka bir ülkede olmanın en sevdiğim yanı, bir daha hayatında görmeyeceğin insanların arasında olmak müthiş bir özgürlük.

Uzun sıcak bir duşun üzerine üzerimizi giyiniyoruz, mini barı patlatıyoruz, en sevdiğimiz arkadaşlarımıza yeni yıl videoları çekiyoruz. Ben makyajımı yaparken, benimki “Gidip bakayım, otelin restoranı güzelse burada yemek yiyelim.” diyor, mantıklı geliyor. O gidiyor, beş dakika sonra, “Sana bir sürprizim var, hadi gel.” diyor.

Üzerimde yılbaşı için dikilmiş muhteşem mini etek ve crop takımım, kafamda Haad Rin sokaklarından aldığım çiçekli ve ışıklı pembe beyaz tacım bana attığı konuma gidiyorum. Sahilin dibinde, kumların üzerinde, bembeyaz bir tül ve minik ışıklarla ile süslenmiş muhteşem iki kişilik bir masa bizi bekliyor.

Ben gittiğim anda diz çöküp, “Hep bu kadar büyüleyici bir kadın olarak, benimle sonsuza dek eğlenir misin?” diye soruyor. Kahkahalar atarak evet dediğim anda, ikimize de içine rom eklenmiş ve minik şemsiyelerle süslenmiş aşırı güzel görünen gerçek hindistancevizinin içindeki kokteyllerimiz geliyor.

Hayatımda içtiğim en iyi kokteyl, hayatımda akşam yemeği yediğim en güzel ambians… İkimiz de inanamayarak, kocaman gülümsemelerle birbirimize bakıyoruz, öpüşüyoruz, hindistan cevizlerimizi tokuşturuyoruz. Bugün çok güzelsin diyor, çünkü çok mutluyum.

Bana muhteşem bir akşam yemeği sahnesi hayal et deseler bu kadar güzelini hayal edemem. Ayaklarım kumda, karşımda dolunay yansıyan bir deniz, masamız çok romantik, kokteyllerimiz çok lezzetli, hava şahane, çok sevdiğim mavi gözler hayranlık ve mutlulukla bana bakıyor.

Yılbaşı için sadece bunu bile yapmış olsak, harika bir yılbaşı akşamıydı derdim. Ama KoPhangan’ın en meşhur partisi var o gece: Full Moon!

Otelimize o kadar yakın ki Full Moon’un yapıldığı sahil, yürüyerek gidiyoruz. Dürüst olayım, sarhoş ergen gençlerle dolu bir ortam olmasına ilişkin endişelerim var giderken, ama gittiğimde beklediğimden çok daha güzel bir ortam buluyorum. Panayır gibi. Binlerce kişi var sahilde, herkesin yüzünde neon boyalar, ışıklı aksesuarlar… Dizi dizi farklı müzikler çalan sahneler ve barlar var. Ayrıca aralarda ateş dansları yapanlar… “Hadi bir uçtan başlayalım.” diyoruz, çalan müziği sevdiğimiz noktalardaki barlardan birer Jager Shot atıyoruz, dans ediyoruz.

2022’nin bitmesine 45 dakika kala, “Burası mı? Eden mi?” diye soruyoruz birbirimize. İkimizin de gönlünde Eden’in yeri başka, hadi 2023’e orada başlayalım, diyoruz. Ama benim sigaram yok, o da bütün gün havuz başında kalmaktan kıpkırmızı ve kesinlikle after sun‘a ihtiyacı var. Seven Elevan’a gidiyoruz, o kadar korkunç uzunlukta bir sıra var ki, o sıraya girersek yeni yıla Seven Elevan’da gireceğimiz garanti, boş veriyoruz.

Hiç tanımadığımız insanlarla Haad Rin sahilden Eden’e giden ahşap kayıklardan birine atlıyoruz. Denizin ortasında son sürat Eden’e yaklaşmışken, geri sayım başlıyor. “10-9-8….” Denizin ortasında, bütün sahil boyunca ardı ardına patlayan havai fişekleri izliyoruz, teknedeki herkesle sarılıp birbirimize iyi yıllar diliyoruz.

Böylelikle muazzam güzel bir şekilde yılı kapatıyoruz, ama aslında geceye daha yeni başlıyoruz.

Karaya ulaştığımızda, daha önce kaldığımız Sanctuary‘nin içinden geçiyor, orada kaldığımız günlerde tanıştığımız kişilerle selamlaşıp iyi yıllar diliyoruz birbirimize. Bir hafta sonra Sanctuary’e geri dönmek, sanki çok eskiden yaşadığımız ve bildiğimiz bir yere geri gelmek gibi çok hoşumuza gidiyor.

Sonra ormanın içinde yaptığımız yürüyüşle Eden’e ulaşıyoruz. Artık Eden’i de biliyoruz, ses sistemi nerede daha iyi, hangi bardan daha hızlı içki alınıyor… Müzikler şahane, ortam şahane, kendimizi Eden’in büyüleyici atmosferine teslim ediyoruz. Güneş doğana kadar da hiç durmadan dans ediyoruz.

Videosu şurada.

Güneş doğarken, Eden’da kayalıkların üzerine çıkıyoruz, birbirimize sarılıp denizi, dalgaları, doğan güneşi izliyoruz. Avrupa saatine göre yılbaşı o sırada, yeniden havai fişekler patlıyor. Saçımız başımız dağılmış halde, yorgunluktan perişanız; ama o kadar mutluyuz ve gülümsemelerimiz o kadar büyük ki!

Öğlene doğru yeniden tekneye biniyor, Haad Rin’e otelimize dönüyoruz. Sonsuza dek uyuyabilirmiş gibi hissettiğim bir sırada öpücükle uyandırılıyorum, “Uykuya masaj molası vermek ister misin? Bize randevu almıştım.”

Az sonra denizin kıyısında yan yana oturmuş ayak masajı yaptırıyoruz. Şansımızı zorlayıp, “Restorandaki hindistan cevizi içinde servis edilen kokteyllerden getirebilir misiniz burada?” diye soruyoruz. Knock Knock adı. Bizi kırmıyorlar.

“Umarım nasıl başlarsa öyle gider deyişi doğrudur.” diyorum. “Çünkü şu anda kendi mutluluğuma inanamıyorum.”

Masajdan sonra gidip biraz daha uyuyoruz, havuzumuzda biraz takılıyoruz gün batım saatinde, otelimizin sahilinde güzel bir akşam yemeği yiyoruz. Sonra Haad Rin merkeze iniyoruz, bilardo maçı yapıyoruz, o gece bir boks maçı olduğunu öğreniyoruz. Chiang Mai’de izlediğimizden çok daha etkileyici bir maç izliyoruz, bahis oynuyorum. Her zamanki şansımla kazanıyorum.

Elimde bahisten kazandığım paralarla yürürken, bir dükkan dikkatimi çekiyor. “Hadi bu paralarla kendimize şanslı kıyafetler alalım.” Ona çiçekli gömlekler, bana crop toplar alıyoruz. Odamıza dönüyor, şanslı kıyafetlerimii giyip, güzel müzikler açıyor ve yatak keyfi yapıyoruz.

Bir gün boyunca çektiğimiz videolara ve fotoğraflara bakıyoruz. Tereddütsüz biçimde aynı fikirdeyiz, ikimiz farklı farklı yerlerde pek çok harika yılbaşı partisi gördük, çok mutlu başladığımız yeni yıllar oldu. Ama bu şimdiye kadarkilerin en iyisiydi.

Uykuya dalmadan önce hatırlıyoruz, “Aaaa yarın Somewhere Only We Know‘a gidiyoruz.” Gülümsüyorum, kocaman, içtenlikle…

“Artık hayatımın artık her gün bu kadar güzel şeyler olduğu kısmı başlıyor sanırım.” diye düşünüyorum.

O günden 2 ay geçtikten sonra bu yazıyı yazarken dip not: Aslında bal gibi biliyorum ki, hayat asla bu kadar düz bir çizgide gitmiyor. Belli bir noktadan sonra her şeyin tıkırında gittiği bir noktaya ulaşmak, öyle bir dönemeci geçmek diye bir şey yok. Her zaman inişler ve çıkışlar var. Diğer yandan da iyi ki öyle, yoksa bu kadar heyecanlı olmazdı yaşamak. Yaşadığımız her güzel an yanımıza kar.

Merhaba 2023!